Rozwiązanie umowy o pracę na czas określony

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 14 lutego 2012 roku (sygn. akt III PZP 5/11) stwierdził, iż oświadczenie woli nazwane wypowiedzeniem, złożone pracodawcy przez pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, w której nie przewidziano możliwości jej wypowiedzenia, powoduje rozwiązanie umowy o pracę na mocy przepisów o rozwiązaniu przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia.

 

Jednakże takie zachowanie pracownika jest z reguły sprzeczne z prawem i może go spotkać stosowna sankcja odszkodowawcza (art. 611 k.p.), chyba, że zachodzą przesłanki rozwiązania przez niego umowy o pracę bez wypowiedzenia, określone w art. 55 k.p. czyli np. ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków przez pracodawcę wobec pracownika.

 

Orzeczenie to zapadło na podstawie następującego stanu faktycznego. Pracownik, który zawarł umowę o pracę na czas określony, która nie przewidywała jej wcześniejszego rozwiązania, złożył pracodawcy oświadczenie o wypowiedzenie umowy. Kiedy pracownik nie stawił się w pracy, pracodawca rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia, wskazując, jako przyczynę ciężkie naruszenia obowiązków pracowniczych, czyli porzucenie pracy. Taką samą przyczynę zakończenie stosunku pracy wskazał też w świadectwie pracy. Pracownik złożył powództwo o sprostowanie świadectwa pracy poprzez wpisanie, iż stosunek pracy rozwiązał się za wypowiedzeniem dokonanym przez pracownika. Sąd Najwyższy uznał, że oświadczenie pracownika o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas określony bez możliwości jej wcześniejszego rozwiązania, powoduje, iż w świadectwie pracy należy wpisać, iż stosunek pracy ustał wskutek rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika.